چرا در تجاریسازی صنعتی ناکامیم؟
رشد شدید نقدینگی و تورم بالا و فزاینده در کشور نیز از دیگر عوامل مهم در ناکامی ما در تجاریسازی صنعتی و رشد صنعتی کشور است. این مشکل نیز موجب میشود تمام فعالیتها و تلاشهای فعالان اقتصادی، تجاری و صنعتگران کشور بینتیجه بماند.
سومین عامل نیز نداشتن برنامه استراتژیک توسعه اقتصادی و نبود مدیریت در اقتصاد کلان کشور است. تمام این عوامل دستبهدست یکدیگر دادهاند تا تولیدکنندگان و فعالان تجاری اقتصادی کشور موفق به رشد صنعتی و تجاریسازی محصولات ساخت داخل نشوند.
امروزه در کمال تأسف میبینیم بهواسطه سرمایهگذاری با اولویت دولتی از میزان سرمایهگذاریها در کشور کاسته شده و نرخ سرمایهگذاری شدیدا کاهش پیداکرده است. نباید فراموش کرد سرمایهگذاریهای دولتی فقط باید در زمینه زیرساختهای اساسی کشور انجام و مابقی سرمایهگذاریها باید از خارج از کشور وارد شود اما بنا بهدلایلی که پیشتر عنوان شد و ازآنجاکه فعالان تجاری و اقتصادی دنیا ایران را به رسمیت نمیشناسند و باوجود ظرفیت بالای کشور در حوزهها و زمینههای گوناگون دارد، هیچ سرمایهگذار عاقلی مایل به سرمایهگذاری در کشور نیست.
سرمایهگذار داخلی نیز ازآنجاکه میداند بازخوردی برای سرمایهگذاری خود نخواهد داشت مایل به سرمایهگذاری در کشور نیست؛ بنابراین شاهد خروج سرمایه، اندیشهها، جوانان و نخبگان از کشور هستیم. متاسفانه به نظر میرسد در ماههای اخیر این روند سرعت بیشتری نیز گرفته است.
متاسفانه دولت دوازدهم در حوزه صنعت و تجارت کشور سیاستهای درستی اتخاذ نکرد. متاسفانه دولتمردان دولت دوازدهم در زمینههای گوناگون مانند روابطخارجی، برجام، مدیریت منابع داخلی و نه حتی در حوزه مشکلات ناشی از شیوع ویروس کرونا باوجود وعدههایی که دادند نتوانست موفق عمل کند و از همینرو نمره مردودی گرفت. امیدواریم دولت سیزدهم مسیر را برای پیوند اقتصاد کشور به اقتصاد دنیا آماده کند تا بهزودی شاهد بهبود وضعیت معیشت مردم و همچنین تجارت کشور باشیم.
دوره نخست نمایشگاه در سال ۱۳۸۴ و دورههای بعدی آن از سال ۱۳۹۳ بهطور مستمر برگزار میشود و در سال ۱۳۹۹ هشتمین دوره این نمایشگاه بهدلیل همهگیری ویروس کرونا برای نخستینبار بهصورت مجازی در بستر وبسایت رینوتکس و با همکاری شرکتهای فعال در این حوزه برگزار شد.